95
olabilirler. Düşük dozlarda bile hepatit alevlenmelerine ve enfeksiyöz komp-
likasyonlara neden olabileceğinden, dekompanse sirozlu hastalarda IFN
kontrendikedir. Yüksek etkinliği olan antiviraller (tenofovir, entekavir) tedavi-
de önerilir. Bu grup hastalarda entekavir 1 mg/gün kullanılmalıdır. Ancak de-
kompanse sirozlu olgularda bu ilacın laktik asidoza neden olabileceği unutul-
mamalı ve hastalar bu yönden izlenmelidir. NUC analoglarının tedavi dozları
kreatinin klirensi 50 ml/dk altında olan olgularda kreatinin klirensine göre
ayarlanmalıdır. Uzun süreli izlem bu hastalarda hepatosellüler kanser (HSK)
gelişme riski yüksek olduğu için gereklidir. Child Pugh veya MELD skoru yük-
sek olan ileri derecede karaciğer hastalığı olanlarda hasta tedaviden fayda
görmeyebilir ve karaciğer transplantasyonu gerekebilir. Bu durumdaki hasta-
larda NUC analogları ile tedavi HBV DNA’nın saptanamaz düzeylere inmesini
sağlayarak greftte HBV rekürrens riskini azaltır (13). Dekompanse sirozu olan
KHB hastalarında ölümlerin çoğunun tedavinin ilk 6 ayında meydana geldiği
ve tedavi öncesindeki bilirübin, kreatinin ve HBV DNA düzeylerinin artmış
olmasının yüksek risk faktörleri olduğu saptanmıştır. HBV replikasyonunun
erken baskılanmasıyla olumlu sonuçlar alınması mümkündür.
Akut Hepatit B
Akut HBV enfeksiyonu olan yetişkinlerin %95-99’undan fazlası spontan ola-
rak iyileşmekte ve antiviral tedavi yapılmadan anti-HBs’ye serokonversiyon
gelişmektedir. Ancak, fulminan hepatitli veya uzun süreli şiddetli subakut he-
patik nekrozu olan bazı hastalar NUC analogları tedavisinden faydalanabi-
lirler. Bu görüşü destekleyen, özellikle lamivudinle ilgili yapılmış az sayıda
çalışma vardır. Kronik hepatit B’de olduğu gibi, entekavir veya tenofovir gibi
dirence yüksek bariyeri olan daha potent ilaçların tedavide kullanımı öne-
rilir. Tedavinin süresi belirlenmemiştir. Ancak EASL kılavuzunda, anti-HBs’ye
serokonversiyondan sonra en az 3 ay veya HBsAg kaybı olmadan HBe se-
rokonversiyonundan sonra en az 12 ay tedaviye devam edilmesi tavsiye edil-
mektedir. Bazen gerçek akut hepatit B ile kronik hepatit B’nin reaktivasyonu
arasında ayrım yapmak güç olabilir ve karaciğer biyopsisi gerekebilir. Ancak,
her iki durumda da NUC analogları ile tedavi öncelikli olarak tercih edilmelidir
(32). AASLD kılavuzuna (24) göre ise, tedavi yalnız fulminan hepatitler ve uzun
süreli şiddetli, akut hepatitlerde endikedir. Tedavi süresinin kısa olması bek-
leniyorsa lamivudin veya telbivudin verilebilir, aksi takdirde entekavir tercih
Özel Hasta Gruplarında HBV Enfeksiyonunun Tedavisi
