91
olmuş ise antiviral tedavi önerilmelidir. LAM, ETV’nin gebelik güvenlik kate-
gorisi C, tenofovir ve telbivudinin ise B’dir. LAM, LdT ve TNF, gebelikte gü-
venlik çalışmaları yapılmış olması nedeniyle daha güçlü biçimde önerilir. Anti-
viral tedavi almaktayken gebe kalan hastalarda tedaviye güvenlik kategorisi
B olan ilaçlarla devam edilmesinin daha uygun olduğu düşünülmektedir. Ge-
belik sırasında tedavi endikasyonu doğan hastalar ise, gebe olmayanlar gibi
tedavi edilmelidir.
Gebelik ve emzirme döneminde HBV için antiviral tedavinin güvenilirliği
konusunda kesin bir tanımlama ve standart bir yaklaşım yoktur. Anne sütü ile
beslenme HBsAg-pozitif annede kontrendike olarak düşünülmez.
Diyaliz ve Böbrek Transplantasyonu Hastaları
Hemodiyaliz olgularında, tolere etme güçlüklerinden dolayı IFN tedavisi iyi
bir seçenek değildir. Tedavide ilk seçenek olarak LAM ve ETV tercih edile-
bilir. LAM dirençli olgularda optimal tedaviyle ilgili yeterli veri bulunmamak-
tadır. TNF böbrek yetmezliğinde dikkatli kullanılmalıdır. Adefovir nefrotoksik
olduğu için rezidüel böbrek fonksiyonu olan hastaların tedavisinde kullanıl-
mamalıdır. Böbrek yetmezliği olan hastalarda bütün antiviral ajanların dozları
kreatinin klirensine göre ayarlanmalıdır.
Böbrek transplantasyonu yapılmış hastalarda HBsAg pozitif ise tedaviye
başlanması gerekmektedir. LAM’de direnç sorunu söz konusu olduğu için
böbrek transplantasyonu adaylarında ilk kullanılacak ajan olarak direnç oranı
daha düşük olan ETV tercih edilmelidir (23). Peg INF? böbrek nakli yapılmış
hastaların tedavisinde önerilmemektedir. Adefovir ile tedavi gören hastalar-
da, böbrek graft fonksiyonunun kötüleştiğine dair raporlar bulunmaktadır.
LdT kullanımı konusunda ise yeterli veri yoktur.
Sadece anti-HBc pozitif olan hastalar ALT ve HBV DNA yönünden 6 ayda
bir takip edilmelidir.
HBsAg-pozitif, karaciğer dışı solid organ transplantı alıcılarında, kronik
HBV enfeksiyonu yönetimi kılavuzlara uygun olarak, transplantasyon önce-
sinde antiviral tedaviye başlanmalı ve immünosüpresyon süresi boyunca
uygulanmalıdır. Tedavi süresince 3-6 ayda bir karaciğer enzimleri ve HBV
DNA düzeyleri izlenmelidir. Transplantasyon sonrası organ rejeksiyonu ris-
ki oluşturması nedeniyle tedavide IFN ya da pegIFN seçilmemelidir. HBV’ye
karşı immünitesi olmayan hastalar transplantasyon öncesi aşılanmalıdır (24).
Özel Hasta Gruplarında HBV Enfeksiyonunun Tedavisi
