166
Özel Hasta Gruplarında HCV
Enfeksiyonunun Tedavisi
Dr. Birol Baysal
Hepatit C virüsü (HCV) enfeksiyonu kronik karaciğer hastalığının en önem-
li nedenlerinden biridir (1). Dünyada yaklaşık 150 milyon kişide kronik HCV
enfeksiyonu bulunduğu, ancak birçoğunun kendilerindeki bu enfeksiyondan
habersiz olduğu tahmin edilmektedir (2). 2011’e kadar, pegile interferon (Pe-
gIFN)-? + ribavirin kombinasyonu kronik hepatit C tedavisinde ana seçenek
olmuştur (3). Bu tedavi kombinasyonu ile, HCV genotip 1 ile enfekte hasta-
larda yaklaşık %40-50 oranlarında kalıcı viral yanıt (KVY) elde edilmiştir (3-4).
2011 yılında, telaprevir ve boseprevir HCV genotip 1 enfeksiyonlu hastala-
rın tedavisinde kullanılmaya başlanmıştır. Bu iki ajan birinci kuşak, direkt etkili
antiviral (DEA) ilaçlardır. Her ikisi de HCV NS3-4A serin proteaz inhibisyonu ile
etki ettiklerinden, proteaz inhibitörü olarak adlandırılırlar. Ancak hem telapre-
vir hem de boseprevirin PegIFN-? ve ribavirin ile kombine olarak kullanılması
gerekmektedir. Tedavi naif, genotip 1 hastalarda telaprevir ve boseprevir içe-
ren bu üçlü kombinasyonlarla yaklaşık %65-75 oranında KVY elde edilmiştir
(4-9). Ancak bu kombinasyon yeterli kalıcı viral yanıt oranına sahip olmaması,
yüksek yan etki profili, interferon (IFN) ve ribavirin ile birlikte kullanılma gerek-
liliği gibi nedenlerle ideal bir tedavi rejimi olamamıştır.
2014 yılında üç yeni DEA ilaç HCV enfeksiyonunun tedavisi için lisans almış
ve kombinasyon tedavilerinin ana parçası olmuştur. Sofosbuvir bir pangenotipik
NS5-B polimeraz inhibitörü, simeprevir genotip 1 ve 4’e karşı etkili ikinci kuşak
NS3-4A proteaz inhibitörü, daklatasvir ise bir pangenotipik NS5A inhibitörüdür.
