185
Kronik HCV Enfeksiyonunda Yeni
İlaçlar
Dr. Rahmet Güner
Pegile interferon (Peg IFN) ve ribavirin (RBV), yan etkileri nedeniyle tolere edil-
mesi güç bir rejim olmakla birlikte, uzun yıllardır kronik hepatit C (KHC) en-
feksiyonunun tedavisinde standart konumda kalmıştır. Ancak genotip 1 (GT 1)
hepatit C virüsü (HCV) enfeksiyonunda bu tedaviyle sağlanan kalıcı virolojik
yanıt oranının %50’ler civarında olması, tedavinin yan etkiler yüzünden tolere
edilmesinin güçlüğü ve bazı hasta grupları için kontrendike olması bu alandaki
yeni tedavi arayışlarının devamına yol açmıştır. Son zamanlarda HCV genomu
ve yapısal proteinleri hakkında artan bilgi ve gelişmeler sayesinde direkt etkili
oral tedavilerin (DEA) kullanıma girmesi ve %95’i aşan yanıt oranlarının yanı
sıra yan etki oranlarının düşüklüğü bu alandaki boşluğu doldurması açısından
son derece önemlidir. Giderek artan sayıda molekülün faz çalışmalarının ta-
mamlanması ve hızla onay alması, konu ile ilgili kılavuzların güncellemeye açık
halde tutulmasına neden olmuştur (1, 2). İlk onay alan oral DEA olan sofosbuvir
(SOF), pangenotipik özelliğe sahiptir. PEGINF ve RBV ile beraber GT1-6 hasta
popülasyonunda ya da RBV ile beraber GT1, 3, 4, 5, 6 hasta popülasyonunda
kullanılmış olup, geliştirilen ilk tamamı oral tedavi seçeneği olmuştur (1-4) .
Direkt Etkili Antiviral Ajanların Hedefi Olan HCV Proteinleri
HCV’nin yaşam döngüsü uzun süren çalışmaların ışığında aydınlatılmış ve
yeni terapötik ajanların hedefi olarak kullanılabilir olmuştur. HCV genomu
