159
ninin translasyonu sırasında ve sonrasında konakçı ve viral proteazlar tara-
fından işlenmesiyle yapısal (striktürel) ve yapısal olmayan (NS: non-striktürel)
olgun HCV proteinleri üretilir. NS proteinleri NS2, NS3, NS4, NS4B, NS5A
ve NS5B’dir. Yapısal proteinler ise kor proteinleri, E1, E2 ve p7’dir
(Şekil 3)
.
HCV’nin yapısal proteinleri, poliproteinin ilk 191 amino asitinde bulunan ve
nükleokapsiti oluşturan kor (C) bölgesi, HCV’nin hücreye girişinde rolü olan
E1 ve E2 zarf proteinleri ve p7 polipeptitidir (NS2 sistein proteazının endop-
lazmik retikulum lümenine translokasyonundan sorumlu polipeptit)
(Şekil 4)
.
E1 ve E2 proteini tip1 transmembran glukoproteinleridir. Zarf proteinlerinin
eksikliği ya da mutasyonu ile ilgili deneysel çalışmalar, enfektivite için şart
olduklarını göstermiştir (24). HCV, yeni (de novo) enfeksiyonun devamı ve
enfekte hücrelerin eliminasyonuyla sonuçlanır. Virüsün yüksek olan yeni en-
feksiyon oranı ve yeni enfeksiyonun bloke edilmesi, HCV tedavisi için ümit
vericidir. E2 proteini içindeki direkt olarak “hipervariabl” bölge (HVR1) anti-
korlarının ya da direkt N-terminal E1 bölge antikorlarının konakçı hücrenin ta-
nınmasını ve adsorpsiyonunu inhibe ettiği gösterilmektedir (25,26). Bundan
Şekil 2:
HCV’nin yaşam döngüsü. Oklar, antiviral tedavi hedeflerini göstermektedir
(1) Hücreye giriş inhibitörleri, (2) Translasyon inhibitörleri, (3) Post-
translasyon işlem inhibitörleri, (4) Replikasyon inhibitörleri (5), Çevirme ve
paketleme inhibitörleri (22,23).
tutunma
ve giriş
transport ve
egzositoz
glikoprotein
maturasyonu
replikasyon
kompleksinin
oluşumu
poliprotein
işlemi
soyunma ve
RNA salınması
IRES
aracılıklı poliprotein
translasyonu
heparan sülfat,
LDL-reseptörü
CD81, SRB1,
Claudin-1, Occludin
birleşme
ve paketlenme
(-) RNA dan uygunsuz
(+) RNA sentezi
(+)RNA
(+)RNA
(+)RNA
(–)RNA
Kronik HCV Enfeksiyonunda Antiviral Tedavinin Amaçları
