156
Kronik HCV Enfeksiyonunda
Antiviral Tedavinin Amaçları
Dr. Belkıs Ünsal
Dünyada yaklaşık 160 milyon kişi HCV enfeksiyonu ile kronik olarak enfekte-
dir. Doksanlı yılların başından beri kan donörlerinin taranmasına rağmen 1990-
2005 yılları arasında anti-HCV prevalansında %2.3-2.8 artış olmuştur. HCV ta-
şıyıcı bu hastaların %15-40’ında, yaşam süreleri içinde siroz gelişir ve karaciğer
hastalığına bağlı komplikasyonlardan, özellikle de HCC’den hastalar kaybedi-
lebilir. Kronik HCV’lilerin yine yaklaşık %1-5’inde sistemik vaskülit ve B lenfoma
gibi ekstrahepatik bulgular gelişir. Hepatit C aynı zamanda insülin direnci, tip
2 diyabet ile karaciğer yağlanması ve ateroskleroz gibi diğer metabolik anor-
malliklerle de ilişkilidir. Esas olarak antiviral tedavi karaciğer komplikasyonlarını
ve HCV ilişkili mortaliteyi önlemede etkilidir. Diğer yandan bu tedavi, ekstra-
hepatik bulguları da ortadan kaldırabilir. Günümüz kılavuzlarında, kronik HCV
enfeksiyonu ve kompanse karaciğer hastalığı bulunan bütün hastalarda, kont-
rendikasyon yoksa, antiviral tedavi düşünülmesi önerilmektedir.
HCV enfeksiyonunun doğal seyrinde üç majör dönüm noktası vardır: Kro-
nik enfeksiyonun gelişmesi, sirozun gelişmesi ve siroza bağlı komplikasyon-
ların gelişmesi. Antiviral tedavinin primer amacı kronik enfeksiyonu eradike
etmek, yavaşlatmak ve mümkünse durdurmaktır. Virüs eradike edildiğinde
gelişebilecek olan dekompanse siroz ve hepatosellüler karsinomaya bağlı
karaciğerle ilişkili ölümler önlenebilecektir. Kalıcı viral yanıt (tedavinin bitimin-
den sonraki 12. veya 24. haftalarda kanda virüsün olmaması) HCV enfeksi-
yonunun iyileştiğini gösteren, mükemmel bir belirteçtir. Daha geç dönemde
nüks oluşması çok nadir görülür.
